تهدید جان هنرمندان از سوی اقلیت افراطی کینه‌جو
الهام چرخنده نمونه دیگری از هنرمندانی است که به خاطر تعهدشان مورد حمله قرار گرفت. این بازیگر سینما و تلویزیون تنها به جرم اینکه عید نوروز را خدمت مقام معظم رهبری تبریک گفته، از ابتدای سال جاری تا به حال چه در فضای مجازی و چه در زندگی شخصی با دشمنی‌ها و کینه‌های افراطی‌ها روبه‌رو شده است، به طوری که حتی به گفته خودش نزدیک بوده است جانش را نیز از دست بدهد.
الهام چرخنده نمونه دیگری از هنرمندانی است که به خاطر تعهدشان مورد حمله قرار گرفت. این بازیگر سینما و تلویزیون تنها به جرم اینکه عید نوروز را خدمت مقام معظم رهبری تبریک گفته، از ابتدای سال جاری تا به حال چه در فضای مجازی و چه در زندگی شخصی با دشمنی‌ها و کینه‌های افراطی‌ها روبه‌رو شده است، به طوری که حتی به گفته خودش نزدیک بوده است جانش را نیز از دست بدهد.
سؤال اینجا است که چرا هر وقت یک هنرمند بر خلاف جریانی که دوست دارد همیشه هنرمندان را ضد جامعه و حکومت جلوه دهد، کاری انجام دهد مورد هجمه و بی‌احترامی قرار می‌گیرد؟ انگار تحمل گروه‌های فشاری که نمی‌خواهند همراهی هنرمندان با بطن جامعه باور کنند، بسیار پایین است زیرا پیش از خانم چرخنده نیز بودند هنرمندانی که مورد بی‌احترامی این گروه‌های قلیل و بی‌هویت قرار گرفته‌اند.
به چه گناهی متهم شده‌اند؟!
نمونه رفتار‌هایی که از عید نوروز امسال با الهام چرخنده شده است پیش از این نیز با دیگر هنرمندانی که علاقه خود را به انقلاب و نظام اسلامی نشان داده بودند تکرار شده. گروه‌های تندرو که اعضایشان گاهی به اندازه انگشت‌های دست هم نمی‌رسد همیشه خود را مقابل جامعه و حاکمیت می‌دانند و سعی در تخریب چهره‌های ارزشی هنرمند دارند. در جریان برگزاری جشنواره سی‌و‌دوم فیلم فجر جریان خاصی حضور پر رنگی داشت که تمام تلاش خود را صرف زیر سؤال بردن چند فیلم نموده بود. فیلم‌های «شیار 143»، «چ» و «معراجی‌ها» هر کدام به نحوی طعم تلخ نگاه‌های بسته این گروه‌ها را چشیده‌اند. شیار به دلیل آنکه قهرمان فیلم یک مادر شهید است و «مریلا زارعی» خود را مدیون مادران شهدا عنوان کرده و در دیدار‌هایی که با علما در شهر‌های مذهبی داشته است چادر به سر کرده است، مورد حمله قرار گرفت! ابراهیم حاتمی کیا که با فیلم «چ» انتظارات را از سینمای دفاع مقدس چند پله بالا برد به جرم دفاع از «شیار 143» و جریان مسمومی که در هیئت انتخاب فیلم فجر حضور دارد با هجمه سنگینی روبه‌رو شد. بی‌احترامی‌هایی که به حاتمی کیا در این مدت شد، شاید بیش از تمام دوران فعالیت هنری این کارگردان سرشناس باشد. مسعود‌ده‌نمکی نیز که از ابتدا در سیبل بی‌احترامی‌ها قرار داشته و دارد، حتی اینکه وی با فیلم‌هایش سینمای ایران را از ورشکستگی نجات داده است باعث نشده تا گروه‌های تندرو و بی‌منطق وی را از آماج حملات خود بی‌بهره بگذارند. جالب اینجا است که بخشی از این افراد بی‌منطق در بدنه همین سینما لانه کرده‌اند. کسانی که هر سال با پول دولت فیلم می‌سازند، در فیلم‌هایشان به نظام و دولت جمهوری اسلامی بی‌احترامی می‌کنند و در آخر نیز باز از همه طلبکار هستند! آنها تحمل هیچ گونه همراهی با نظام ندارند، حتی اگر این همراهی در سطح بسیار پایینی باشد. زمانی که اصغر فرهادی که عده‌ای او را سمبل سینمای روشنفکری ایران می‌دادند در مراسم اسکار سخنرانی کرد و از صلح‌طلب بودن مردم کشورمان سخن گفت، عده‌ای که تا دیروز وی را نماینده جریان فکری خود می‌نامیدند به سرعت تغییر موضع داده سخنان این کارگردان را نه حرف‌های خودش، بلکه القائات دولت به وی عنوان کردند! آنها انگار دوست نداشتند از سوی اصغر فرهادی به عنوان صلح‌طلب نامیده شوند، زیرا وحشی‌گری‌هایی که در این مدت از سوی‌شان علیه هنرمندان رخ داده است آنها را لایق عنوان صلح طلب نمی‌کند! متأسفانه این گروه‌های تندرو بازیگر بی‌حاشیه‌ای چون پروانه معصومی را از این بی‌حرمتی‌ها بی‌نصیب نکرده و تنها به جرم اینکه خانم معصومی در دیدار هنرمندان با مقام معظم رهبری پشت تریبون قرار گفت و در سخنانی نسبت به مقام رهبری ابراز ارادت کرد، وی را با الفاظ زشتی مورد بی‌احترامی قرار دادند.
ردپای فتنه88 در توهین به هنرمندان
حدود چهار سال پیش، بعد از انتخابات سال 88 بود که علیرضا افتخاری در یکی از مراسم‌هایی که دکتر احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت نیز حضور داشت برخورد گرمی با وی می‌کند و احمدی‌نژاد را در آغوش می‌کشد، این کار آنچنان بر مخالفین احمدی‌نژاد گران آمد که با توهین‌های مکرر به افتخاری این خواننده پرکار و پر طرفدار را تا مدت‌ها خانه‌نشین کردند. آنها حتی اقدام به ضرب و جرح دختر وی نیز نمودند. تنها جرم افتخاری این بود که علاقه‌اش را به رئیس‌جمهور وقت علنی کرده بود!
رفتار‌های زشت این گروه‌های ضدفرهنگ و اخلاق نمونه‌های بسیار دیگری نیز دارد، ماجرای ساخت فیلم قلاده‌های طلا که از آن به عنوان مهم‌ترین فیلم ضدفتنه یاد می‌شود، باعث شد تا با هجوم این گروه‌های خاص بازیگران این فیلم چون «امین حیایی» و «علی رام نورایی» تا مدت‌ها درگیر حاشیه‌های آن باشند. حتی نورایی در پارک دانشجو تهران مورد حمله اراذل و اوباش قرار گرفت! در فضای مجازی نیز کمپینی علیه گروه بازیگران این فیلم به راه افتاد و خواستار بایکوت آنها در محیط‌های هنری شده بودند، که البته این کمپین‌های بی‌پشتوانه مردمی به زودی با شکست روبه‌رو شدند.
با نگاهی به سیر حوادث رخ داده برای هنرمندان به خوبی می‌توان روند رو به گسترش این برخورد‌های اهانت آمیز را از سال 88 به بعد به خوبی مشاهده نمود. اتفاقات بعد از خرداد سال 88 علاوه بر اینکه امنیت جامعه را با تهدید رو به‌رو کرده بود، باعث شد تا در محیط‌های فرهنگی نیز فضا برای هنرمندان ارزشی تا حد زیادی غیر قابل تحمل شود اگر‌چه جامعه با خلق حماسه 9 دی خط پایانی بر فتنه‌گری‌ها کشید اما هنوز محیط‌های هنری از وجود گروه‌های تندرو و بی‌هویتی رنج می‌برد که از فرصتی برای انتقام‌گیری از هنرمندان ارزشی فروگذار نیست. حتی اگر بهانه حمله آنها تنها تبریک عید به رهبر انقلاب باشد.
به جرم عاشقی
الهام چرخنده بعد از آنکه در تلویزیون سال نو را به رهبری تبریک گفت، با موجی از حملات روبه‌رو شد؛ از پیام‌های توهین‌آمیز در فضای مجازی گرفته تا حمله فیزیکی. این بازیگر درباره اتفاقات این چند مدت می‌گوید: بعد از پخش صحبت‌های من در شبکه‌های مختلف منافقین، مخالفین و ضدانقلاب انتقادات زیادی به من شد، همچنین دوستان سینما لطف زیادی به من اظهار داشتند و پیامک‌هایی برایم ارسال کردند و من در مجموع متوجه شدم که آنها چقدر از کلام من ناراحت هستند.
چرخنده ادامه می‌دهد: من هم آدم هستم و از این واکنش‌ها دلم شکست اما یاد فرمایش امام خمینی(ره) افتادم که فرمود: زمانی ناراحت باشید که دشمن از شما تعریف کند. این بازیگر تصریح می‌کند: شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای که دور از کشور هستند و مرده باد و زنده باد سر می‌دهند، شروع به فحاشی و تهمت و تهدید علیه من کردند و سپس این ماجرا به صفحات اجتماعی رسید البته لازم است که بگویم من فیس‌بوک ندارم اما در اینستاگرام فعالیت می‌کنم. آنها در روز ششم اردیبهشت ماه که شب تولد پسر 16 ساله‌ام بود شیشه ماشین من را خرد کردند و من آنجا گفتم یا علی آیا حواست هست؟ من دارم می‌فهمم غربت شیعه چقدر سخت بوده است. الهام چرخنده می‌افزاید: هنوز هم ولایت مدارها و بچه‌‌مسلمان‌ها هستند و مرا تنها نگذاشتند من با پرچم ایران که روی آن به انگلیسی نوشتم «همه جانم امیرالمومنین رهبرم خاکم تموم مسلمین» عکس گرفتم و حال آنها بد و بدتر شد. به طوری که هنوز اینجا ایستاده‌ام کمرم درد می‌کند چون دیشب مرا به جرم عاشقی با چوب زدند.
امروز نیاز جامعه هنری ما یک 9 دی دیگر است که در فضای هنری و توسط خود هنرمندان صورت بگیرد. فضای هنری کشور هنوز هم از عده‌ای اندک که در تاریکی‌ها به دنبال تخریب چهره هنرمندان واقعی هستند، رنج می‌برد! بخشی از توهین‌هایی که امروز به حاتمی‌کیا‌ها، چرخنده‌ها، زارعی‌ها و ده‌نمکی‌ها می‌شود در همین فضای مسموم هنری فعلی طراحی عملی شده است! این توقع کمی است که زمانی که نظام در حیطه هنر و فرهنگ سرمایه‌گذاری می‌کند حداقل هنرمندان متعهد با فراغ بال به فعالیت بپردازند و از پول بیت‌المال برای تخریب چهره نظام استفاده نشود.
